Διαταραχές Συμπεριφοράς

Όταν μιλάμε για τις διαταραχές συμπεριφοράς, συχνά σκεφτόμαστε τα πιο δυσλειτουργικά πρόσωπα που συναντάμε στην καθημερινή μας ζωή. Άνθρωποι που φαίνεται να μην μπορούν να προσαρμοστούν στις κοινωνικές απαιτήσεις, να διατηρήσουν διάρκεια στις σχέσεις τους, ή να εκδηλώνουν συναισθήματα με τον κανονικό τρόπο. Αυτή η δυσλειτουργία μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, οι οποίοι αλληλεπιδρούν και παράγουν μια κατάσταση απροσδιόριστης αστάθειας.

Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε πως οι παρασυμφωνίες συμπεριφοράς απεικονίζονται και σε πιο εκλεκτικές μορφές. Η καρδιά του διανοούμενου, με στόχο να εξερευνήσει τα όρια της ανθρώπινης γνώσης, περιπλέκεται σε μια τέτοια διένεξη. Πού εντοπίζεται η γραμμή που χωρίζει τον ιδιοφυή από τον τρελό; Και πώς μπορούμε να αντιληφθούμε την έλλειψη συμπεριφοράς όταν αυτή οφείλεται σε μια υπέρ-αντίληψη, σε μια επιβεβαίωση των ανοσιακών μας μηχανισμών;

Κατά τη διάρκεια της αναζήτησής μας για τις απαντήσεις, περπατάμε σε εδάφη αβέβαια. Σαν ένας ιντριγκαντόρ που διοχετεύει τον νου του και τα συναισθήματά του σε αδιέξοδες αλληλογραφίες, αντιστρέφοντας τις εντυπώσεις και παρερμηνεύοντας τις λέξεις. Το γεωμετρικό μοτίβο της μοναξιάς και της ανησυχίας γράφεται μέσα στο μυστήριο των ενοχών μας. Και μπορεί εκείνη την ώρα να μην είμαστε πεπεισμένοι για την ύπαρξη της παρανοογονούσης συμπεριφοράς, αλλά κάτι μας λέει πως πίσω από τον παραβατικό αρχαισμό κρύβεται η παραληρηματική γοητεία της θεωρίας.